Celal Durgun

Hadi, yine iyisin.

“Kör ister bir göz,  Allah verdi iki göz.”

Bin Türk Lirası verecek.

Üstüne, yüz Türk Lirası daha sayacak.

Cebin dolacak, cüzdanın dolacak.

Bankadaki hesabın kabaracak.

Çek harca, boz harca.

Canının çektiğini ye, gözünün beğendiğini al.

                                    ***

“Tam kapanma” var.

Torun, el öpmeye gelmeyecek;

Mahallenin çocukları zile basmayacak;

Kapı-komşu hal-hatır sormayacak;

Şeker-çikolata almayacaksın.

Baklava-börek yaptırmayacaksın.

Çaya- kahveye para vermeyeceksin...

Bin, yüz lira net, cebinde duracak.

Çifte bayram yapacaksın.

Hadi be, hadi...

Çal oyna, dön oyna...

“Lüküs hayat” bu işte..  şimdi onu söylemenin zamanı.

Aç pencereni, arala kapını...

Al sazı eline, vur  döşüne döşüne.....

Ver sesini;

Yer yerinden oynasın....

Can şenlensin, gönül eğlensin...

Bir daha mı geleceksin dünyaya...

Koyver gitsin...

                                    ***

Milas'ta bir apartıman / Yoksa eğer halin yaman

Nikel-kübik mobilyalar / Duvarda yağlı boyalar

İki tane otomobil / Bir açık biri değil

Asçı, uşak, hizmetçiler / Dolu mutfak dolu kiler

Lüküs hayat / Lüküs hayat

Bak keyfine yan gel de yat.

Ne güzel şey / Oh ne rahat

Yoktur eşin / Lüküs hayat.

                                    ***

Allah; bin yüz lirayı verene ömürler versin.

Münafıkların gözünü kör eylesin.