Dursun Girgin

Dostlarım merhaba, davul zurna konusunda yeni bir sayfa açtım; açmak da zorundaydım. Dostlarım bildiğiniz gibi Milas ilçemiz sınırları içinde 7’den 70’e hepsi de zurna davul kültürünü iş edinmiş, sanat edinmiş bir köyümüz var. Bu köy halkı 250-300 seneden beri bu kültürü iş edinmiş, aş edinmiş, sanat edinmiş; baba ata mesleği sayesinde yöremizin düğün ve derneklerinde insanlarımızı eğlendirerek ekmeğini kazanan bir köy Dibekdere. Bu köy sanki saklı kent gibi bir köydü. Nasıl ki bugün yer altındaki eserleri kırmadan dökmeden yeryüzüne çıkaranlar varsa, Muhtar Dursun da bu saklı kenti dünyaya tanıtmak için o kadar çok çalıştı, çabaladı ki sormayın. Peki, bütün bu olup bitenler çok mu gerekliydi? Elbette gerekliydi, çünkü Dibekdere’nin nüfusu her geçen gün hızla büyüyor. Mesela bundan 30-40 sene önce sayıları 100’lerle ifade edilir hale geldi. İşte bu özellikleri göz önüne alan Muhtar Dursun, ta 1974’lü yıllarından beri bu köyün müzik kültürünü bir yandan tüm dünyaya tanıtırken öbür taraftan da bu kültürü ne yapar eder de sevdiririz diye birçok deneyimler yaptık ve sonuçta başarılı da olduk. İşte Dibekdere’deki bu ışığı gören bazı kesimler, bu kültürü kendi çıkarları doğrultusunda kullanmak istediler. Sonuçta başarılı da oldular, çünkü onlar Muğla Üniversitesi’nin kimliğini kullanıyorlardı. 2002 yılında Muğla ili sınırları içinde kurulmuş bir dernek vardı. Adı da Milas Yöresi Nefesli, Telli, Vurmalı Sazları Çalanları ve Muğla Zeybek Kültürü ile Roman Kültürünü Araştırma, Tanıtma ve Yaşatma Derneği vardı. Bu dernek için varımı yoğumu harcadım, ki tek amacım bu insanların gelecekte daha çok kazanıp daha müreffeh bir hayat yaşamalarıydı. Ancak dernek olarak tüm zurnacı ve davulcular sivil toplum olma özelliğinin ne anlama geldiğini bilmedikleri için, hala bu derneğe rağbet göstermiyorlar. Nedeni de ne yazık ki başta yerel yöneticilerimizin sivil toplum kuruluş örgütlerine karşı ön yargılı tutumları. Örneğin 2013 yılından beri bir Zurna Zen Şenliği düzenleniyor ilimizde. Gel gör ki bu yörede bir Zurnacılar Davulcular Derneği varmış, kimin umrunda? Artı bu şenliklerde Davulcular Zurnacılar Derneği’ni bırakınız dinlemeyi, protokolden yer dahi ayırma zahmetine katlanmıyorlar. İşte isyanlarımın sebebi budur. Kaldı ki bugün bu projenin  patenti Muğla Büyükşehir’e aittir. ‘Hiç kimse bir şey yapamaz’ demek de bu kültürü yıllarca omuzlarında taşıyan ustalara bir hakarettir. Umarım ilgili ve yetkililer bu kültürü de tekellerine alarak içini boşaltmazlar. Şahsen ben gelecekten kaygılıyım. Şöyle ki, bugün Dibekdere’de eskisi gibi 10-15 zurnacı yok. Aksine bugün Dibekdere’de ve Selimiye’de en az 100’ün üzerinde zurna ustası var ve bu gençlerin tek istekleri var: Dibekdere’nin önünü kapatmayın. Geleceğini karartmayın. Çünkü bu insanların ne bağları var ne de bahçeleri. Tek bir geçim kaynakları var. O da davul zurna kültürü. O halde beni dinleyin. Bakınız, bu seneki Zurna Zen Festivali’nde Sinop’tan gelenlere 6 kişi sahne verilirken ve de her yerde sahne alırlarken neden Dibekderelilerden bir dem zurna bile esirgendi? Artı  daha çok söylenecek sözler var ama amacım insanları töhmet altında bırakmak değildir. Özellikle sosyal demokrat bir belediyeden acizane beklentilerimiz çok farklı. Çünkü bizler bu kültürü seviyoruz. Yetkililerden de bu kültürün sevilmesini istiyoruz. Örneğin geliniz, Muğla Büyükşehir Belediyesi olarak düğünlerin, derneklerin bitiminde Dibekdere’de bir zurna davul çalıştayı yapalım. Bunun için gerekli plan ve projeleri şahsen dernek olarak bizler yaparız, eğer amaç zurna davul kültürünü daha iyi yerlere getirmekse. Tabi gelecek köşe yazılarımda hep yapıcı konuları göreceksiniz sevgili dostlarım. Hadi hoşça kalın, dostça kalın.